Wydawane na Wydziale Historii UAM czasopismo „Studia Historiae Oeconomicae” (SHO) w ciągu niespełna miesiąca zostało przyjęte do dwóch prestiżowych baz danych naukowych Scopus+ i Web of Science (WoS). To ogromny sukces czasopisma, które ukazuje się od 1967 r., a jego redakcja nieprzerwanie mieści się w Zakładzie Historii Gospodarczej – pisze prof. Tadeusz Janicki z Wydziału Historii.
SHO powstało pod wpływem doświadczeń związanych z Kongresem Historyków Gospodarczych w Monachium, który odbył się w sierpniu 1965 r. Jeszcze podczas jego obrad w gronie polskiej delegacji, w skład której wchodzili profesorowie: W. Kula, Cz. Łuczak, M. Małowist, J. Topolski, I. Bieżuńska-Małowist, B. Geremek i A. Mączak, dyskutowano nad potrzebą wydawania w Polsce obcojęzycznego czasopisma o tematyce gospodarczej, którego celem byłoby zapoznawanie uczonych innych krajów z dorobkiem polskiej historii gospodarczej. Była to reakcja na opinie wielu uczestników Kongresu, którzy wskazywali, że ze względu na barierę językową dorobek polskiej historiografii jest nieznany, pomimo, że w latach 60. cieszyła się ona coraz większym uznaniem za granicą.
W rezultacie na przełomie 1965 i 1966 r. prof. Cz. Łuczak (Rektor UAM w latach 1965-1972) wspólnie z prof. J. Topolskim doprowadzili do stworzenia w Poznaniu zeszytów naukowych z historii gospodarczej w językach obcych, których wydawcą został UAM. Spośród kilku propozycji dla nowego czasopisma wybrano nazwę „Studia Historiae Oeconomicae”. Jego podstawowym celem, miało być przełamywanie bariery językowej i prezentowanie najwybitniejszych dokonań naukowych polskich historyków gospodarczych i społecznych w skali światowej. Od momentu powstania do początku lat 90. redaktorami SHO byli Cz. Łuczak i J. Topolski, a następnie Stefan Kowal, Witold Szulc i Roman Macyra. Od 2017 r. redaktorem czasopisma jest Tadeusz Janicki, kierownik Zakładu Historii Gospodarczej. Ogromny wkład w aktualny sukces czasopisma wnieśli jego sekretarze, w tym szczególnie Marcin Graban (1976-2019) i Lucyna Błażejczyk-Majka. M.in. dzięki ich pracy SHO otrzymało dwukrotnie grant w ramach ministerialnego programu „Wsparcie dla czasopism naukowych” oraz znalazło się w tak renomowanych bazach naukowych jak: BazEkon, DOAJ, ERIH PLUS, Ulrich’s Periodicals Directory/Ulrichsweb, Index Copernicus (ICI World of Journals), ECONIS, Publon, CEEOL i CEJSH, a ostatecznie również w Scopus+ i Web of Science (WoS). Zadecydowały o tym stałe ponoszenie poziomu naukowego publikowanych artykułów, jakości tłumaczeń i edycji SHO oraz systematycznie rosnący stopień jego umiędzynarodowienia, zarówno w odniesieniu do autorów artykułów jaki i Redakcji, Rady Naukowej i recenzentów.
Z perspektywy czasu można stwierdzić, że „Studia Historiae Oeconomicae” spełniły stawiane przed nimi zadania i od ponad 50 lat są forum, na którym polscy historycy gospodarczy i społeczni publikują wyniki swoich badań w językach kongresowych, stając się w ten sposób uczestnikami międzynarodowego życia naukowego. W latach 70. i 80. SHO były jedynym tego rodzaju czasopismem w krajach socjalistycznych, stając się dobrą wizytówką rozwoju i osiągnięć polskiej historiografii. Ze względu na publikowanie badań w językach kongresowych (aktualnie w języku angielskim) i wysoki poziom merytoryczny prezentowanych artykułów, SHO były chętnie nabywane przez zachodnich naukowców zajmujących się historią Europy środkowo wschodniej oraz biblioteki wiodących światowych uniwersytetów i instytutów badawczych.
Współcześnie „Studia Historiae Oeconomicae” są rocznikiem, na który składają się dwa zeszyty wydawane w rytmie półrocznym, skierowanym do historyków, ekonomistów, socjologów i przedstawicieli innych nauk społecznych, którzy są zainteresowani zagadnieniami z teorii i praktyki gospodarowania w kontekście uwarunkowań społecznych i kulturowych. Publikowane są w wersji elektronicznej na platformach Sciendo i Pressto oraz papierowej. W rezultacie SHO cieszą się coraz większym prestiżem i poza polskimi historykami przyciągają autorów z zagranicy (w tym z USA, Indii, Ukrainy, Japonii, Niemiec, Nigerii i Australii) oraz szybko zwiększają liczbę czytelników na całym świecie o czym informują zestawienia przygotowywane przez Sciendo. Ukoronowaniem rozwoju, który nastąpił w ostatnich latach stało się przyjęcie „Studia Historiae Oeconomicae” do baz naukowych Scopus+ i Web of Science (WoS).
Prof. Tadeusz Janicki, Zakład Historii Gospodarczej, Wydział Historii UAM